اقلیمـ رهایے

بیا که بر سر آنم که پیش پای تو میرم
ازین چه خوش ترم ای جان که من برای تو میرم

زدست هجر تو جان می برم به حسرت روزی
که تو زراه بیایی و من به پای تو میرم

بسوخت مردم بیگانه را به حالت من دل
چنین که پیش دل دیر آشنای تو میرم

زپا فتادم و در سر هوای روی تو دارم
مرا بکشتی و من دست بر دعای تو میرم

بکن هر آنچه توانی جفا به سایه بی دل
مرا زعشق تو این بس که در وفای تو میرم

سیاه مشق  هوشنگ ابتهاج